Uprzedzenia prowadzą do izolacji, której konsekwencją mogą być dyskryminacja i prześladowanie… Dyskryminacja to zachowanie nieusprawiedliwione i krzywdzące, które ciągle na swojej drodze spotykają osoby niepełnosprawne. Ich integracja ze społeczeństwem pełnosprawnym wciąż jest utrudniona i nie wynika z przeświadczenia, że niepełnosprawność to wynik choroby czy uszkodzenia ciała, ale ciągle związana jest z wszechobecnymi barierami: społecznymi, ekonomicznymi i fizycznymi. I choć każdy obywatel Unii Europejskiej jest równy, to ciągle istnieje nieludzki europejski podział na obywateli i niepełnosprawnych. Jest to najlepszy dowód na to, że równość praw i szans dla wszystkich ludzi jest w Europie wciąż odległa, a jeszcze odleglejsza jest w Polsce, gdzie żyje prawie 4,5 miliona osób niepełnosprawnych.
Ogromnym krokiem w przyszłość i ku równemu traktowaniu osób niepełnosprawnych okazały się działania Europejskiego Forum Osób Niepełnosprawnych. Długo wyczekiwany proces przemian rozpoczęło przyjęcie w 1997 roku Art.13 Traktatu Amsterdamskiego, w którym określone zostały prawne regulacje ochrony osób niepełnosprawnych przed dyskryminacją i zobowiązania unijne gwarantujące podejmowanie działań w obronie ich praw. Sukces ten nie byłby możliwy bez ogromnej mobilizacji osób niepełnosprawnych, wsparcia ich rodzin oraz organizacji z terenu całej Europy. Dzięki tak dużemu zaangażowaniu udało się wprowadzić w życie założenia, które zmieniły i nadal zmieniają życie osób z niepełnosprawnościami oraz które przyczyniły się do promowania i ochrony praw człowieka wszystkich osób wymagających czyjegoś wsparcia w mniejszym czy większym stopniu.
Chciałabym zwrócić uwagę także na dostępność osób niepełnosprawnych do pełnowartościowego środowiska społecznego. Otóż z moich obserwacji wynika, że dostępność ta występuje w stopniu bardzo niskim albo wręcz nie występuje. Przykro to stwierdzić, ale nasze uprzedzenia wynikają w dużej mierze z niewiedzy i prowadzą do utrudnionej dostępności osoby z niepełnosprawnością do normalnego życia. Gdzie nie spojrzymy widzimy otwartą przestrzeń, z dotarciem do której nie mamy problemu. Gdzie nie spojrzy osoba niepełnosprawna widzi bariery: społeczne, ekonomiczne, fizyczne czy kulturalne. Ma utrudniony dostęp do edukacji, zdrowia, informacji i środków komunikacji. Bariery są wszędzie.
Izolacja i uprzedzenia. Wynikają w głównej mierze z niewiedzy i ignorancji. Polacy uważają się za społeczeństwo tolerancyjne, ale nie traktują osób niepełnosprawnych na równi z innymi obywatelami. Osoba niepełnosprawna jest zawsze niżej. Bo ma obniżoną sprawność fizyczną, umysłową, intelektualną czy sensoryczną. Ale to nadal człowiek – pełnowartościowy obywatel, który ma prawo do równego traktowania i do korzystania ze wszystkich swobód i praw. Obecnie obowiązuje opracowany przez WE „Europejski plan działania w sprawie niepełnosprawności” na lata 2003-2010. Ma on na celu nie tylko polepszenie dostępu do infrastruktury, środków transportu i technologii, ale przede wszystkim uświadomienie społeczeństwa: poprawienie znajomości tematu dyskryminacji, niepełnosprawności, a także korzyści wynikających z różnorodności występujących dzięki nim w społeczeństwie.
Osoba niepełnosprawna jest często niezauważana przez społeczeństwo, a wręcz nietolerowana. Polska to jeszcze skansen, w którym dyskryminacja niczym eksponat unosi się wdzięcznie na świeżym powietrzu, zatruwając nieprzerwanie byt osobom z różnymi niepełnosprawnościami. To nasza niewiedza prowadzi do uprzedzeń, stereotypów i arogancji. To nasza niekompetencja nie pozwala niezależnemu obywatelowi z niepełnosprawnością w pełni zintegrować się ze społeczeństwem. A tak naprawdę każdy z nas ma swoją rolę do odegrania w procesie przeciwdziałania dyskryminacji wobec osób niepełnosprawnych. Każdy z nas może pomóc przełamać nieludzkie bariery utrudniające życie ludziom z niepełnosprawnościami, ale najpierw musimy pokonać tą największą barierę – tą, która jest w głowie. Tylko wtedy będziemy widzieć najpierw człowieka, potem osobę z pewnymi ograniczeniami.
UWAGA! Chcesz zamieścić ten artykuł na swojej stronie?
» Pamiętaj o zachowaniu formatowania tekstu i ewentualnych odnośników do reklamowanych stron w formie aktywnej.
» Zamieść informację na temat pochodzenia artykułu wstawiając pod nim poniższy kod w niezmienionej wersji:» Pochwal się w komentarzach gdzie zamieściłeś artykuł. Na pewno jego autor ucieszy się z tego i z chęcią odwiedzi Twoją stronę.
To typowe błędne koło: infrastruktura wokół nie sprzyja niepełnosprawnym, więc rzadko się ich widzi na ulicach, nie mając z niepełnosprawnymi do czynienia ludzie nie wiedzą jak zachować się w ich obecności, takie zachowanie postrzegane często jako uniki bądź brak tolerancji powodowane jest ignorancją, współczuciem i strachem. O przełamywaniu barier łatwo mówić, ale wszelkie bariery tkwią zbyt głęboko w ludzkiej psychice. Należałoby zacząć od podstaw, czyli od edukacji i oswajania ze sobą dzieci sprawnych i niepełnosprawnych już w przedszkolach.
PS Wcale nie uważam byśmy my Polacy jako naród byli narodem szczególnie źle ustosunkowanym do osób niepełnosprawnych, po prostu zbyt późno zaczęto nas z niepełnosprawnością oswajać.