„Moja córka nie jest chora. Moja córka po prostu się odchudza. Odchudzanie obecnie jest trendy” – sprawę w wielu domach się bagatelizuje, a jadłowstręt czy żarłoczność psychiczna nie jest traktowana jako choroba. Dziewczyny się odchudzają, ponieważ marzą, żeby być jak modelki. „Przejdzie im, gdy dorosną”- przekonują rodzice anorektyczek czy bulimiczek. Wtedy jest już za późno. Do 20 procent odchudzających się umiera.Jadłowstręt psychiczny to bardzo poważna przypadłość, na jaką cierpią głównie młode dziewczęta w wieku od 14 do 18 lat. Charakteryzuje się przesadnym, celowym i systematycznym odchudzaniem. Jadłowstręt psychiczny czyli jadłowstręt psychiczny ma podłoże przede wszystkim wewnętrzne. Przyczyną może być przeżyty straszny incydent (nawet w dzieciństwie) albo zdążanie ku idealności w wyglądzie. Przez głodzenie się, osoby chore na anoreksję (bo na tę chorobę cierpią nie tylko młode dziewczyny) próbują kontrolować ich świat, to także próba radzenia sobie z prawdziwą traumą – wydarzeniem, jakie odcisnęło zasadniczy odcisk w umyśle młodzieży. Czasami choroba ta to świadome samobójstwo.
Jadłowstręt psychiczny może posiadać również zupełnie inne źródła. Bierze początek od potrzeby pozbycia się kilku kilogramów, bo tak robią inni i powinno się mieć szczupłą sylwetkę. Wszakże w wielu czasopismach są niezawodne metody na odchudzanie , dlaczego ich nie spróbować?
Zachowania młodych dziewczyn, które cierpią na nadmierne odchudzanie różnią się. Jadłowstręt – przekształca w bulimię czyli bulimię, gdzie niejednokrotnie prowokowane są torsje, zażywane środki przeczyszczające lub moczopędne, również wykonuje się ciężkie ćwiczenia aby uzyskać płaski brzuch. Żarłoczność jest więc rodzeństwem anoreksji.
Obecnie jest jeszcze jedna odmiana anoreksji, gdzie genezą i natchnieniem są środki masowego przekazu. Media kształtują sztuczne widzenie idealnego odchudzonego ciała. A to zaniża postrzeganie siebie przez siebie samego pośród młodych ludzi którzy wpadają w niepotrzebne kompleksy i powtarzając sobie, spoglądając w odbicie w lustrze– jestem za gruby czy za gruba – głodzą się idąc do wymarzonego wyglądu.
Leczenie anoreksji czy bulimii jest żmudne, szczególnie, że przede wszystkim są rozpoznawane w ostatecznym stadium choroby. Bulimik czy anorektyk na pytanie o przesadne zmniejszenie wagi ciała ciągle odpowiada, że nic mu nie jest. Anoreksja to choroba psychiczna , analogiczna do nałogu. Potrzebuje rady tak fachowców – terapeutów, psychiatrów jak i matki i ojca, do których chorzy mają największe zaufanie.
Zawsze warto jednak spróbować pomóc aby przypadłość nie stała się dramatem i zapytaniem bez odpowiedzi: dlaczego tak się stało?
UWAGA! Chcesz zamieścić ten artykuł na swojej stronie?
» Pamiętaj o zachowaniu formatowania tekstu i ewentualnych odnośników do reklamowanych stron w formie aktywnej.
» Zamieść informację na temat pochodzenia artykułu wstawiając pod nim poniższy kod w niezmienionej wersji:» Pochwal się w komentarzach gdzie zamieściłeś artykuł. Na pewno jego autor ucieszy się z tego i z chęcią odwiedzi Twoją stronę.