Bajki buddyjskie
Dżataki to tradycyjne buddyjskie opowieści, które ciężko opisać, szczególnie w języku członka kultury zachodnioeuropejskiej. Po tysiącach lat w końcu można znaleźć jej po polsku, w opracowaniu Rafe Martina (wyd. Elay, ebook koobe). W końcu polski czytelnik może się zapoznać z dobrym opracowaniem bajek buddyjskich.
Dżataki wspaniale nadają się do tego, by wspólnie czytali je rodzice i dzieci, bowiem inaczej niż w tradycyjnych, zachodnioeuropejskich bajkach pomyślano tu rolę odbiorców.
Nasza kultura stara się cenzurować i upraszczać przekaz zawarty w bajkach dla dzieci. Trudno dziś o prawdziwie rozwijające opowieści, przemysł wydawniczy stawia raczej na krojone spod sztancy opowieści. W przeestetyzowanym, cukierkowym świecie współczesnych bajek, gdzie wszystko ma gładkie kontury, a żaden strach nie dzieje się naprawdę, dawne, tradycyjne baśnie, czy to z naszego kręgu kulturowego (jak dzieła Grimmów czy Andersena, pełne przecież opisów samotności, lęku, trudu) czy spoza niego, jak właśnie dżataki, okazują się niezwykle wartościowe.
Bohaterowie dżatak chcą być dobrzy, chcą dawać siebie innym. Mają dużo wyrozumiałości dla błędów swoich towarzyszy. Wymagają od siebie więcej niż od innych.
Dla bohaterów dżatak świat nie jest przestrzenią do zdobycia i do skolonizowania, lecz do zamieszkania. Stąd często pojawiające się tu wątki równowagi w przyrodzie, zachodzącej między rozmaitymi stworzeniami. Jest tu miejsce i na cudowność, i na odpowiedzialność.
UWAGA! Chcesz zamieścić ten artykuł na swojej stronie?
» Pamiętaj o zachowaniu formatowania tekstu i ewentualnych odnośników do reklamowanych stron w formie aktywnej.
» Zamieść informację na temat pochodzenia artykułu wstawiając pod nim poniższy kod w niezmienionej wersji:» Pochwal się w komentarzach gdzie zamieściłeś artykuł. Na pewno jego autor ucieszy się z tego i z chęcią odwiedzi Twoją stronę.