Prawda, że łysinę kojarzymy głównie z panami? U mężczyzn wydaje się czymś normalnym. Ba! Łysinę często postrzegamy jako całkiem sexy. Abstrahując zupełnie od tego, jak czują się łysiejący panowie ten stan rzeczy jesteśmy gotowi zaakceptować, a przynajmniej w pewnym stopniu się z nim pogodzić – przynajmniej osoby łysiną nie dotknięte, bo dla każdego łysiejącego mężczyzny łysienie wiąże się z poczuciem osobistej porażki, jeśli nie tragedii.
W przypadku kobiet łysienie (wypadanie włosów) jest jeszcze mniej akceptowalne. Zważywszy na kanony mody i urody i to obowiązujące od tysiącleci i fakt, że włosy są atrybutem kobiecości, łysienie u pań to prawdziwy dramat.

Ani mężczyźni ani kobiety nie muszą się łysieniu poddawać, można z nim walczyć i to dosyć skutecznie: jeśli nie farmakologicznie to metodami zabiegowymi, a jeszcze lepiej jest łysieniu zapobiec. Nie zawsze jest to możliwe, ale sprawę ułatwi znajomość przyczyn wypadania włosów u kobiet i mężczyzn. Oto one:

Łysienie androgenowe

Nadmiar testosteronu przekształcanego przy pomocy enzymu nazywanego 5-alfa reduktazą w dihydrotestosteron – zabójcę włosów na skórze głowy jest jedną z najczęstszych przyczyn łysienia u mężczyzn. Problem nie omija również kobiet (około 10% przypadków łysienia u pań jest łysieniem androgenowym), zazwyczaj kobiet w okresie menopauzy i poddawanych terapii hormonami.

Ten typ łysienia jest łatwo rozpoznawalny (przez lekarzy) i dosyć skutecznie poddaje się leczeniu, a na pewno to łysienie (wypadanie włosów) można zahamować farmakologicznie stosując środki doustne (finasteryd – lek tylko dla mężczyzn) i preparaty do stosowania miejscowego (na skórę głowy – minoxidil).

Okresowe łysienie (wypadanie włosów) o podłożu hormonalnym

Na łysienie (wypadanie włosów) o charakterze okresowym kobiety są narażone z racji swoich funkcji biologicznych. Łysienie to obserwuje się w okresach po porodzie i po zaprzestaniu przyjmowania środków antykoncepcyjnych oraz w okresie menopauzy. Nadmierne wypadanie włosów pojawia się w efekcie spadku poziomu estrogenów – żeńskich hormonów płciowych odpowiedzialnych między innymi za kondycję włosów.
Ważne: do obniżenia poziomu estrogenów dochodzi często w przebiegu chorób jajników – choroby te nie dają zazwyczaj żadnych innych objawów, przy nadmiernym wypadaniu włosów u kobiet należy je wykluczyć w pierwszej kolejności.


Lekarstwa na ten typ łysienia nie wynaleziono, ale nie jest ono nieodwracalne. Z chwilą, gdy poziom hormonów wraca do normy – włosy przestają wypadać i odrastają.

Łysienie w przebiegu chorób skóry

Choroby owłosionej skóry głowy zwłaszcza o ostrym bądź przewlekłym charakterze są jedną z najgroźniejszych przyczyn łysienia (wypadania włosów) u kobiet i u mężczyzn.

Dlaczego są takie groźne?

Przede wszystkim dlatego, że mogą doprowadzać do mikrouszkodzeń mieszków włosowych (to w nich powstają włosy). W efekcie takich uszkodzeń mieszki ulegają zbliznowaceniu. Mówiąc bardziej obrazowo mieszek włosowy staje się blizną, a po bliźnie trudno się spodziewać, że podejmie produkcję włosów.

Łysienie bliznowaciejące jest procesem nieodwracalnym, poddaje się jedynie terapii zabiegowej (inwazyjnej), dlatego wszystkie choroby skóry, które mogą do niego prowadzić należy leczyć i to bezwzględnie.

O jakich chorobach mowa?
Łuszczyca – nie zawsze, ale często dotyka również skóry głowy. Na skórze pojawiają się rozległe strupy. Łuszczycę można leczyć, choć jest to choroba uciążliwa i przewlekła – na pewno można zaleczać jej objawy, co już jest ogromnym sukcesem i działaniem zbawiennym dla naszych włosów.
Grzybica – może być bardzo dotkliwa, łatwo się nią zarazić. Wymaga leczenia dermatologicznego, a w bardzo ostrych postaciach nawet hospitalizacji na oddziałach zakaźnych.
Łupież – też jest chorobą powodowaną przez grzyby (drożdżaki). Łupież zwykły bardzo łatwo poddaje się leczeniu, nieleczony może prowadzić do łojotoku, a ten jest już znacznie bardziej uciążliwy i nieprzyjemny i może skutkować bliznowaceniem mieszków.
Łojotokowe zapalenie skóry – choroba nieco odmienna od łupieżu i grzybic, aczkolwiek o podobnym podłożu (najprawdopodobniej również wywoływana przez drożdżaki). Przebieg ma bardzo podobny do innych chorób skóry głowy, w ostrych postaciach na skórze tworzą się ropiejące rany. Grozi bliznowaceniem tkanek.
Wszystkie wymienione wyżej choroby wymagają zdiagnozowania przez lekarza dermatologa. Oczywiście ze zwykłym, a nawet tłustym łupieżem, możemy sobie poradzić sami, ale lepiej wykluczyć wszelkie inne, znacznie groźniejsze, możliwości.

Inne przyczyny łysienia (wypadania włosów)

Awitaminozy (szczególnie niedobór witaminy D) i zła dieta również mogą przyczynić się do nadmiernego wypadania włosów. Wysokie stany gorączkowe i choroby zakaźne oraz zatrucia – są jedną z wielu przyczyn łysienia. Podobnie jak stres, który w wielu przypadkach nakręca typowe błędne koło – wypadanie włosów samo w sobie jest czynnikiem stresogennym.

Łysienie (wypadanie włosów) jest jedną z tych dolegliwości, które mogą mieć bardzo dużo, zróżnicowanych przyczyn.

Podstawą w leczeniu łysienia u kobiet i u mężczyzn jest postawienie diagnozy. Diagnoza i proces leczenia wymagają najczęściej kooperacji lekarzy kilku specjalności.

UWAGA! Chcesz zamieścić ten artykuł na swojej stronie?
» Pamiętaj o zachowaniu formatowania tekstu i ewentualnych odnośników do reklamowanych stron w formie aktywnej.
» Zamieść informację na temat pochodzenia artykułu wstawiając pod nim poniższy kod w niezmienionej wersji:

» Pochwal się w komentarzach gdzie zamieściłeś artykuł. Na pewno jego autor ucieszy się z tego i z chęcią odwiedzi Twoją stronę.