W tak dużej aglomeracji miejskiej, jaką jest Paryż, należyta organizacja komunikacji publicznej ma ogromne znaczenie dla efektywności lokalnej gospodarki i szeroko rozumianych możliwości transportowych. Na szczęście paryskie metro jest doskonałym rozwiązaniem komunikacyjnym, bez którego przemieszczanie się po stolicy Francji byłoby o wiele bardziej skomplikowanym zadaniem…
Obecnie nie da się wyobrazić sobie Paryża bez metra. Paryska sieć podziemnej kolei jest bowiem trzecią najstarszą na świecie (po Londynie i Budapeszcie), a do tego w skali Europy łączna długość wszystkich linii metra dłuższa jest tylko w Moskwie. Na całym świecie natomiast paryskie metro pod względem długości zajmuje czwarte miejsce – po Tokio, Meksyku i wspomnianej już Moskwie. O tym, jak wielkie znaczenie odgrywa metro w codziennym życiu paryżan, świadczą statystyki – każdego dnia korzysta z niego 10 milionów mieszkańców miasta, natomiast w ciągu całego roku metrem podróżuje 30 milionów turystów.
Czynnikiem, który dodatkowo wyróżnia metro w Paryżu od innych tego typu obiektów na świecie, jest unikalny styl architektoniczny o charakterze secesyjnym, w jakim utrzymana jest część stacji. Powszechnie uważa się, że stacje wybudowanie zgodnie z projektem autorstwa znanego architekta, Hectora Guimarda, stanowią przykład fenomenalnego połączenia artystycznych rozwiązań architektonicznych ze sztuką użytkową.
Ponadto niewątpliwym atutem paryskiego metra jest jego doskonałe skomunikowanie z pozostałymi środkami publicznej komunikacji, tj. tramwajami, autobusami i podmiejskimi pociągami RER, a także względna bliskość do jego stacji z właściwie dowolnego punktu w mieście. Co ciekawe, do 1991 r. w Paryżu metro realizowało przejazdy w dwóch rodzajach przedziałów o odmiennym standardzie – istniała możliwość skorzystania z opcji ekonomicznej, jak i droższej, zapewniającej przyjemniejsze warunki podróży.
Historia paryskiego metra związana jest z Wystawą Światową, która odbyła się w stolicy Francji w roku 1900. Mimo że oficjalna uroczysta inauguracja wydarzyła się kilka miesięcy po zakończeniu wspomnianej wystawy, gotowe i w pełni funkcjonalne metro stało się główną atrakcją nadmienionej uroczystości. Właściwie aż do wybuchu II wojny światowej postępował żywiołowy rozwój podziemnej kolei Paryża, która w pewnym momencie była nawet najszybciej ewoluującym tego typu obiektem na świecie.
Wybuch wojny natomiast spowodował, iż wszelkie wolne środki przeznaczono na cele wojskowe, co nieuchronnie wiązało się ze wstrzymaniem dalszych prac budowlanych. Wzrost popularności i możliwości oferowanych przez przemysł samochodowy, który to wzrost wystąpił po zakończeniu działań wojennych, sprawił z kolei, że do początku lat 70. minionego wieku paryskie metro nie było w dalszym ciągu rozbudowywane.
We wspomnianym okresie dokonano jednakże kolejnej jego modernizacji, która obejmowała przede wszystkim wydłużenie trasy poszczególnych linii na nowo powstałe przedmieścia, a także zmniejszenie odległości pomiędzy poszczególnymi stacjami. Zwiększało to liczbę miejsc, do których można było dotrzeć metrem, a także za sprawą ograniczenia możliwości przewozowych wagonów doprowadziło do poprawy bezpieczeństwa oraz warunków podróży. Ówczesne plany zakładały, że paryska sieć kolei podziemnej nie będzie już w przyszłości rozbudowywana.
Niemniej jednak w ostatnich latach XX wieku doszło do jej kolejnej modernizacji, co wiązało się z koniecznością rozładowania części ruchu na jednej z przeładowanych linii. Tym sposobem powstała ostatnia, czternasta linia paryskiego metra, która w języku potocznym określana jest mianem „Météor”. Od pozostałych linii różni się ona jednym zasadniczym czynnikiem – jest ona sterowana w pełni automatycznie, co oznacza, że za sterami lokomotywy nie siedzi maszynista.
Początkowe kursy metra zaczynają się wtedy, kiedy Paryż budzi się do życia. Dlatego też pierwsze pociągi wjeżdżają na stację ok. godziny 5.30, natomiast ostatnie kursy odbywają się mniej więcej o 1.15 w nocy. W weekendy, święta oraz na okoliczność specjalnych okazji metro kursuje godzinę dłużej. Nie ma problemu z długim oczekiwaniem na najbliższy pociąg – w godzinach szczytu pociągi kursują bowiem w odstępach dwuminutowych, poza godzinami szczytu natomiast co cztery minuty, wieczorami zaś okres ten wydłuża się do ośmiu minut. Należy zaznaczyć, że w niektóre dni świąteczne lub z powodu innych szczególnych okazji metro funkcjonuje przez całą dobę. Dzięki temu mieszkańcy mogą swobodnie planować zabawę, bez troski o to, że nie będą mieli jak powrócić do swych domów.
Stolica Francji dzieli się na sześć stref komunikacyjnych, które warunkują wysokość opłat za bilety umożliwiające przejazdy metrem. W przypadku podróżowania paryską komunikacją miejską istotne jest zaopatrzenie się w odpowiedni do długości i celu naszej podróży bilet. Zwykły bilet jednorazowy to wydatek rzędu 1,60 euro, natomiast karnet dziesięcioprzejazdowy kosztuje 11,40 euro. Na niniejszym bilecie można podróżować dowolnym środkiem transportu przez półtorej godziny od chwili jego skasowania. Innymi słowy, po skasowaniu biletu możemy przez półtorej godziny dokonać nieograniczonej ilości przesiadek, korzystając naprzemiennie z metra, autobusu, pociągów RER itd. Wyjątkiem w tym wypadku jest kolejka wiodąca na Montmartre – wchodząc do niej, należy posiadać nieskasowany wcześniej bilet.
W przypadku częstszych podróży metrem o wiele bardziej opłacalne są bilety okresowe. Można je nabyć w rozmaitych konfiguracjach – począwszy od całodobowych, których cena rozpoczyna się od 5,90 euro, przez tygodniowe (17,20 euro), po miesięczne za 50.60 euro. Przytoczone ceny dotyczą jednakże podróżowania tylko w pierwszej i drugiej strefie – jeżeli chcemy korzystać z połączeń oferujących podróże na dalszych relacjach, musimy liczyć się z większymi kosztami biletów. W cenniku paryskiego metra znajdują się także specjalne zniżki dla uczniów i studentów, a także funkcjonują w nim interesujące promocje, przeznaczone na przykład dla turystów. Ponadto dzieci do ukończenia czwartego roku życia podróżują paryskim metrem za darmo, natomiast dopóki nie ukończą 10 lat, płacą tylko połowę ceny za przejazd.
Mimo iż wcześniej nie zamierzano ponownie rozbudowywać paryskiego metra, na przestrzeni ostatnich lat powstały plany zwiększenia długości linii nr 14 (tzw. „Météor”), a także logistycznego zintegrowania pozostałych środków komunikacji publicznej z przebiegiem tras kolei podziemnej. Ma to pozwolić na jeszcze lepsze połączenie komunikacyjne strategicznych obiektów miasta, jak np. jego dworców kolejowych, lotnisk i najważniejszych ośrodków handlowo-usługowych i przemysłowych.
Wespół z przekształceniem kolejnych z już istniejących linii na w pełni zautomatyzowane, planowane prace modernizacyjne przyczynią się również do znacznego skrócenia czasu podróży. Warto zaznaczyć, że właśnie z powodu uskuteczniania inwestycji w nowoczesną infrastrukturę transportową Paryż, mimo swych rozmiarów, jest miastem w miarę przyjaznym pod względem komunikacyjnym. W porównaniu z naszą stolicą transport z jednego punktu miasta do drugiego odbywa się tu bowiem o wiele krócej, w czym niebagatelną zasługę ma należyta organizacja instytucji metra.
UWAGA! Chcesz zamieścić ten artykuł na swojej stronie?
» Pamiętaj o zachowaniu formatowania tekstu i ewentualnych odnośników do reklamowanych stron w formie aktywnej.
» Zamieść informację na temat pochodzenia artykułu wstawiając pod nim poniższy kod w niezmienionej wersji:» Pochwal się w komentarzach gdzie zamieściłeś artykuł. Na pewno jego autor ucieszy się z tego i z chęcią odwiedzi Twoją stronę.