Łuszczyca jest chorobą, która dotyka nawet osiemset tysięcy Polaków. Jest ot więc choroba, która uważana jest za jedną z najczęściej pojawiających się chorób skóry w naszym kraju. Łuszczyca objawia się w sposób charakterystyczny. Na powierzchni skóry pojawiają się skupiska czerwonobrunatnych grudek. Są one pokryte suchymi łuskami. Ale istnieje kilka odmian łuszczycy, które mogą objawiać się w nieco inny sposób.
Skąd się bierze łuszczyca?
To chyba jedno z najczęściej zadawanych pytań. Tymczasem okazuje się, że niełatwo znaleźć jest jednoznaczną odpowiedź. A to dlatego, że łuszczyca jest chorobą wieloczynnikową. Oznacza to zatem, że istnieje kilka czynników, które przyczyniają się do pojawienia się objawów schorzenia.
Za powstawanie łuszczycy odpowiedzialne są geny. Niestety za powstawanie łuszczycy nie odpowiada wyłącznie jeden charakterystyczny gen, lecz jest ich kilka. Okazuje się również, że to iż ktoś z naszej rodziny cierpiał z powodu łuszczycy, nie oznacza, że i my będziemy mieli taki problem. Badania wykazują, że prawdopodobieństwo zachorowania na łuszczycę z powodów genetycznych waha się w granicach od trzydziestu do pięćdziesięciu procent. Ważna może okazać się również wiadomość, że z łuszczycą związane są okolice chromosomów. Geny odpowiadają za pojawienie się stanu zapalnego na skórze. Oznacza to w praktyce, że łuszczyca może różnić się między jedną rodziną a druga, oraz jednym chorym a jeszcze innym.
Jednak czynniki genetyczne to nie wszystko. Bowiem trzeba mieć świadomość, że w genach otrzymujemy jedynie skłonność do choroby (to właśnie dlatego prawdopodobieństwo zachorowania na łuszczycę nie jest tak wysokie). Oznacza to, że jedne osoby z skłonnością genetyczną do łuszczycy chorują, a inne nie. Dzieje się tak, ponieważ – jak już wcześniej wspomniałam – istnieje kilka czynników poza genetycznymi, które mogą zapoczątkować chorobę.
Warto wiedzieć, że łuszczyca bardzo często ujawnia się po bakteryjnych infekcjach dróg oddechowych. Na powstawanie zmian łuszczycowych mogą mieć również wpływ niewyleczone ogniska zapalne (na przykład próchnica zębów, zapalenie dróg moczowych, migdałki podniebienne). Za zapoczątkowanie łuszczycy mogą również odpowiadać infekcje wirusowe u dzieci (różyczka, odra, ospa wietrzna), a także u osób dorosłych (półpasiec). Łuszczyca może być efektem schorzeń internistycznych, do których zalicza się: cukrzycę typu 2u osób starszych, dnę moczanową.
Dość często zdarza się, że pierwsze zmiany łuszczycowe pojawiają się na skutek urazów mechanicznych bądź podrażnień o charakterze długotrwałym. Zalicza się do nich blizny operacyjne, zadrapania, skaleczenia, oparzenia (oparzenia słoneczne, oparzenia wrzątkiem, oparzenia substancjami chemicznymi). Okazuje się, że zmiany łuszczycowe mogą pojawić się na skutek tak błahych powodów jak: noszenie zegarka (a dokładniej ucisk spowodowany długotrwałym jego noszeniem), otarcia ubraniami.
Przyczyny łuszczycy mają również związek z zażywaniem niektórych lekarstw oraz alkoholu. Łuszczyca może pojawić się u osób, które zażywają leki beta-blokujące, które podawane są przy leczeniu nadciśnienia, soli litu stosowanych w leczeniu depresji, redukcja bądź gwałtowne odstawienie leków zawierających kortykosteroidy. Okazuje się, że nadużywanie alkoholu może zapoczątkować ciężkie odmiany łuszczycy.
Na powstawanie choroby może mieć również wpływ długotrwały stres. Przeprowadzone badania wykazują, że u trzydziestu procent osób przeciągające się sytuacje stresowe miały wpływ na pojawienie się zmian łuszczycowych.
Do przyczyn łuszczycy zalicza się również przyczyny o charakterze immunologicznym. Warto wiedzieć, że cykl życia zdrowej skóry trwa miesiąc. W tym czasie komórki naskórka przedostają się z warstwy podstawowej na powierzchnię skóry. Tam też komórki ulegają złuszczeniu. Jak już wspomniałam – u osób zdrowych cykl ten trwa miesiąc, natomiast u osób z łuszczycą… 4 dni. Skórka łuszczy się więc nadmiernie. W związku z tym, że komórki dojrzewają zbyt szybko, co powoduje, że na powierzchni skóry zaczynają pojawiać się grudki. Winowajcą jest stan zapalny, który spowodowany jest niewłaściwym działaniem układu immunologicznego. Organizm zaczyna bowiem produkować przeciwciała, które skierowane są przeciwko własnym tkankom, rozpoznawanym jako obce. Tkanki są zatem niszczone.
Jak uporać się z łuszczycą?
Trzeba wiedzieć, że łuszczyca nie jest chorobą, którą można w stu procentach wyleczyć. Można jedynie złagodzić jej objawy i doprowadzić do remisji (stanu, podczas którego na skórze nie pojawiają się wykwity skórne). Mimo wszystko warto starać się, by życie z łuszczycą nie było przykre. Początkowo pewnie jest to szok, aczkolwiek z biegiem czasu chorzy nie traktują łuszczycy jako choroby lecz jako niechciany „bonus”, z którym muszą nauczyć się żyć i robić wszystko, by nie uprzykrzył on życia. Osoby chore muszą pamiętać o kilku kwestiach i zaleceniach. Uważają więc, że mają normalną skórę, która jednak wymaga odpowiedniej troski.
Warto jednak polepszyć swoje życie. Poza leczeniem miejscowym (smarowaniu zmian łuszczycowych maściami i kremami) i leczeniem ogólnym, należy pamiętać o kilku zasadach.
Przede wszystkim należy pamiętać, że najważniejsza jest higiena. W przypadku łuszczycy najlepszym rozwiązaniem będzie prysznic, bowiem woda wysusza skórę. Ale nie oznacza to, że osoby chore na łuszczycę nie mogą się kąpać. Oczywiście jest to możliwe pod warunkiem, że do wody dodadzą kilka kropli natłuszczającego preparatu przeznaczonego do skóry wrażliwej (do kupienia w aptece).
UWAGA! Chcesz zamieścić ten artykuł na swojej stronie?
» Pamiętaj o zachowaniu formatowania tekstu i ewentualnych odnośników do reklamowanych stron w formie aktywnej.
» Zamieść informację na temat pochodzenia artykułu wstawiając pod nim poniższy kod w niezmienionej wersji:» Pochwal się w komentarzach gdzie zamieściłeś artykuł. Na pewno jego autor ucieszy się z tego i z chęcią odwiedzi Twoją stronę.