Wydawałoby się, że systemy komunikacji danych, połączenia internetowe czy ogólnie pojęte sposoby przesyłu informacji działają na zasadzie radiowej, bądź połączeń elektrycznych. Jednak aby zoptymalizować i osiągnąć jak najwyższe szybkości przesyłania danych, choćby w segmencie telekomunikacji używa się techniki „odbijania światła” czyli popularnych kabli światłowodowych.
Wykonane z jednego lub więcej włókien szklanych (grubości ludzkiego włosa), przewody te działają na zasadzie impulsów lasera biegnących wzdłuż kabla „odbijając” się od siebie. Klasyfikuje się one na trzy główne kategorie zależne od grubości włókien, czyli rdzenia, pozwalającego na wielkość przesyłu danych w stosunku do odległości:
- światłowody SM, czyli jednomodowe z tłumieniem sygnałów w skali
- 1310 mm < 0,4 dB/km
- 1550mm < 0,25dB/km
- światłowody MM, wielomodowe/gradientowe ze skalą
- 850mm < 4dB/km
- 1310mm < 2dB/km
Już samo wykazanie tych danych w kwestii większych odległości wyróżnia światłowody względem kabli miedzianych czy popularnej skrętki, które liczone są w metrach. Z kolei skrętka, czyli rodzaj kabla sygnałowego przed wprowadzeniem routerow, internetu radiowego czy wi-fi była niezastąpionym sposobem podłączenia urządzeń na dłuższe bądź bliższe odległości drogą sieciową. Mimo iż omawiane, optical fiber cable są zbudowane aż z 6 elementów, z czego sam światłowód jest tylko jednym z nich posiada pewne dysfunkcje konstrukcyjne w postaci dużego promienia zgięcia światłowodu, czyli potocznie mówiąc kiepskiej, czy wręcz zerowej giętkości. Z tego powody korzyści płynące z ogromnej szybkości wymiany informacji (idących w wartościach 100Gb/s czy nawet Tb/s) są obkupione określonymi warunkami pozwalającymi na przeciągniecie takiej instalacji.
Standardowe połączenie za pomocą kabla koncentrycznego (skrętki)
Gdybyśmy chcieli podłączyć określony blok mieszkalny za pomocą światłowodu, musielibyśmy najprawdopodobniej w korytarzach piwnicy przewiercić się przez wszystkie ściany na drodze światłowodu, aby kabel przebiegał jak najbardziej statycznie w prostej linii. Promień zgięcia mógłby wynosić jedynie kilka cali, aby system odbijania i rozchodzenia się światła przebiegał prawidłowo, a sam rdzeń nie uległ uszkodzeniu. Nie moglibyśmy także pozwolić do przerwania instalacji gdyż światłowód zakładany jest przy pomocy specjalistycznej spawarki, stapiającej przewód na bieżąco. Przerwanie ciągłości oznaczałoby ponowna instalacje od podstaw. Zakładanie internetu czy połączeń LAN bardziej popularnych w przeszłości przy pomocy skrętki było zdecydowanie prostsze, kabel można przerzucić nawet między szczytami bloków. Jednak to tylko dygresja, gdyż istotą światłowodów jest prędkość, ilość i zasięg.
Uznaje się, że teraz, ponad 40 lat od pierwszych obliczeń nośności informacji w kablu na odległości większe niż 100 kilometrów kula ziemska opleciona jest tymi niesamowitymi włóknami szklanymi 25000 razy wokół równika, a długość ta z każdą godzina zwiększa się o tysiące kilometrów. Nie sposób dodać iż obliczenia te były dziełem Charlesa Kao, za które otrzymał Nagrodę Nobla w 2009r. tytułem przełomowego osiągnięcia w transmisji światłowodowej.
UWAGA! Chcesz zamieścić ten artykuł na swojej stronie?
» Pamiętaj o zachowaniu formatowania tekstu i ewentualnych odnośników do reklamowanych stron w formie aktywnej.
» Zamieść informację na temat pochodzenia artykułu wstawiając pod nim poniższy kod w niezmienionej wersji:» Pochwal się w komentarzach gdzie zamieściłeś artykuł. Na pewno jego autor ucieszy się z tego i z chęcią odwiedzi Twoją stronę.